انوره دو بالزاک

اونوره دو بالزاک (Honoré de Balzac) در بیستم مه ۱۷۹۹ در خانواده‌ای متوسط در شهر تور فرانسه به دنیا آمد. در هشت‌سالگی به مدرسه‌ی شبانه‌روزی رفت اما در ۱۸۱۳ مدرسه را ترک کرد و سال بعد همراه با خانواده راهی پاریس شد. در ۱۸۱۹ در رشته‌‌ی حقوق تحصیلات خود را به پایان رساند اما وارد دنیای ادبیات شد. در ابتدا تحت تأثیر «والتر اسکات» شروع به نوشتن رمان‌های تاریخی کرد؛ آثاری که خود بعدها از آن‌ها به عنوان مزخرفات ادبی یاد کرد. بالزاک در ۱۸۳۱ پس از انتشار «چرم ساغری»به شهرت رسید و در پی آن با نگارش آثاری برجسته موجی نو در ادبیات جهان رقم زد، تا جایی که او را پیشوای مکتب رئالیسم در ادبیات اروپا می‌نامند. آثار بالزاک آیینه‌ای از جامعه‌ی‌ فرانسه‌ روزگار اوست. او افرادی از هر طبقه‌ اجتماعی، از اشراف فرهیخته تا دهقانان عامی را در آثار خود جای می‌دهد و جنبه‌های گوناگون شخصیتی آن‌ها را به نمایش می‌گذارد. رئالیسم عریان و بدبینی «بالزاک» به سرشت انسانی که در آثارش هویداست، او را زمینه‌ساز ایجاد جنبش ناتورالیسم در ادبیات فرانسه کرد. تأثیر او بر بسیاری از نویسندگان ناتورالیست از جمله «امیل زولا» کاملاً آشکار است. «کمدی انسانی» نامی است که «بالزاک» برای مجموعه آثار خود که حدود ۹۰ رمان و داستان کوتاه را دربرمی‌گیرد، برگزید. توصیفات دقیق و گیرا از فضای حوادث و تحلیل نازک‌بینانه‌ روحیات شخصیت‌های داستان، «بالزاک» را به یکی از شناخته‌شده‌ترین و تأثیرگذارترین رمان‌نویسان در طول دو قرن اخیر تبدیل کرده‌ است. او در طی حیاتش بیش از ۱۰۰ مقاله، رمان و نمایشنامه به نگارش درآورد. از مهم‌ترین آثار او می‌توان به «آرزوهای بربادرفته»، «شوان‌ها»، «گوبسک رباخوار»، «چرم ساغری»، «شاهکار گمنام»، «سرهنگ شابر»، «اوژنی گرانده»، «عشق کیمیاگر» (در جست‌وجوی مطلق)، «مادام دولاشانتری » «دختر چشم‌طلایی»، «باباگوریو»، «زنبق دره»، «سزار بیروتو»، «خاطرات یک کشیش دهکده»، «اورسولا میرو»، «گوسفند سیاه»، «زن سی‌ساله»، «دخترعمو بت»، «پسرعمو پونس» و «فراز و نشیب زندگی بدکاران» اشاره کرد. او سرانجام در ۱۸۵۰ در سن ۵۱ سالگی، زمانی که تنها پنج ماه از ازدواجش با زن مورد علاقه‌اش می‌گذشت از دنیا رفت. گفته می‌شود تمام نویسندگان پاریسی در مراسم تدفین «بالزاک» شرکت کردند. ویکتور هوگو در این مراسم گفت: امروز شاهد جمعیتی هستیم که برای درگذشت مرد استعدادها سیاه‌پوش شده‌اند، ملتی که برای از دست دادن مرد نبوغ عزاداری می‌کنند. «مارسل پروست»، «چارلز دیکنز»، «ادگار آلن پو»، ‌«فئودور داستایوفسکی»، «گوستاو فلوبر»، ‌«هنری جیمز»، «ویلیام فاکنر»، ‌«جک کرواک» و «ایتالو کالوینو» از جمله نویسندگان برجسته‌ای هستند که تحت تأثیر قلم «بالزاک» قرار گرفته‌اند.