پنلوپه فیتزجرالد

پنلوپه فیتز جرالد ( پنلوپه مری ناکس ) در 17 دسامبر 1916 در لینکلن انگلستان متولد شد. تحصیلاتش را در کالج سامرویل ، دانشگاه آکسفورد، تکمیل کرد و در سال 1938 که فارغ‌التحصیل شد از سوی نشریۀ دانشجویی آیسیس لقب «زن سال» را دریافت کرد. در سال‌های جنگ جهانی دوم برای بی‌بی‌سی کار می‌کرد. در سال 1942 با دزموند فیتزجرالد، که در آکسفورد حقوق می‌خواند، ازدواج کرد. این زوج در اوایل دهۀ 1950 در همپستد لندن زندگی می‌کردند و دستی هم در انتشار مجله‌ای به نام ورلد ریویو داشتند. در دهۀ 1960 برای تأمین مخارج‌ در یک هنرستان آموزش تئاتر، آکادمی ایتالیا کونتی ، مشغول تدریس شد و در کالج کویینز گیت هم تدریس ‌کرد. مدتی در یک کتاب‌فروشی در ساوث‌ولد کار ‌کرد و مدتی هم در یک قایق چند اتاقه زندگی کردند که یک بار تا مرز غرق شدن پیش رفت و بار دوم کاملاً غرق شد و بسیاری از آثار و اوراق خانوادگی پنلوپه را با خود به اعماق آب برد. فیتز جرالد فعالیت ادبی خود را در سال 1975، با نوشتن زندگینامۀ هنرمندانی چون ادوارد برن جونز و برادران ناکس (پدر و عموهایش) شروع کرد، اما نام خود را به‌عنوان نویسندۀ این آثار ذکر نکرد. در سال 1977 اولین رمان خود را منتشر کرد. کودک طلایی رمانی کمدی-جنایی بود که فیتز جرالد در نوشتن آن از توت‌عنخ‌آمون، که تحقیق و پژوهش دربارۀ او در دهۀ 1970 فراگیر شده بود، الهام گرفته بود. می‌گویند او این کتاب را برای سرگرم کردن همسر بیمارش، که در 1976 درگذشت، نوشته بود. بعد از انتشار اولین رمانش، در طی پنج سال چهار رمان دیگر نوشت که به نوعی بیانگر تجربۀ زیستۀ خودش بودند. کتاب‌فروشی رمانی بود که در سال 1978 منتشر شد و در فهرست نهایی نامزدهای جایزۀ بوکر هم قرار گرفت اما نهایتاً موفق به کسب این جایزه نشد. در سال 1979 فیتز جرالد برای کتاب دور از ساحل برندۀ جایزۀ بوکر شد. در سال 1999 به پاس خدمات برجسته‌اش به ادبیات جایزۀ «قلم طلایی» را از آن خود کرد. بعد از رمان در فِرِدی که در سال 1982 منتشر شد فیتز جرالد دیگر در رمان‌هایش دربارۀ زندگی خود ننوشت و بعد از نوشتن زندگینامۀ شارلوت میو ، به نگارش رمان‌هایی روی آورد که طیف وسیعی از وقایع تاریخی را در بر می‌گرفتند. اولین رمان فیتز جرالد با حال‌وهوای تاریخی معصومیت نام داشت که در سال 1986 منتشر شد. رمان بعدی آغاز بهار (1988) بود و آخرین کتاب فیتزجرالد هم گل آبی که در سال 1995 انتشار یافت. این کتاب در سال 1997 برندۀ جایزۀ ملی منتقدان شد و عده‌ای آن را شاهکار فیتز جرالد ‌دانستند. فیتز جرالد آثاری چون داستان‌های کوتاه، مقالات و نقدهای ادبی نیز در کارنامۀ خود دارد که پس از مرگش( 28 آوریل 2000) منتشر شدند.