رشد همهجانبه نقشی اساسی در شتاببخشیدن به کاهش فقر دارد اما نابرابری ضربآهنگ تبدیل رشد به منفعتی ملموس برای فقرا را کند میکند. در مطالعات پیشین، بهرغم توجهی که محققین به نقش رشد و نابرابری در کاهش فقر بهخرج دادهاند، همواره نحوهٔ اثرگذاری مؤلفههای خرد استراتژیهای رشد بر توانمندی فقرا جهت مشارکت و بهرهبرداری از فرایند رشد اقتصادی مورد سؤال بوده است. کتاب رشد فقرزدا در این زمینه از تجربهٔ هشت کشور بنگلادش، برزیل، غنا، هند، اندونزی، تونس، اوگاندا و ویتنام که بهطور نسبی در دستیابی به رشد فقرزدا موفق عمل کردهاند بهره برده است. این کتاب برای نشاندادن نحوهٔ اثرگذاری سیاستها و شرایط مختلف کشورها بر کاهش فقر و بر توزیع منافع رشد در بین خانوارهای واقع در گروههای درآمدی مختلف، تحلیلهای کلان رشد اقتصادی را با اطلاعات خرد در سطح خانوارها گره میزند. این مطالعهٔ چندکشوری به اثبات میرساند که گرچه کاهش فقر در کوتاهمدت میتواند نتیجهٔ برخی پیشامدهای اتفاقی و شانسی باشد، اما کاهش فقر پایدار نیازمند برنامهریزی خردمندانهٔ اقتصادی و گزینشهای سخت سیاستی است.
کتاب رشد فقرزدا منبعی مناسب برای سیاستگذاران، نهادهای حمایتی، دانشگاهیان، مؤسسات پژوهشی و مقامات دولتی است که به دنبال چارچوبی عملیاتی جهت شناخت ارتباطات بین رشد و فقر در مقیاس کشوری هستند.
