سخنگویان بنیادها همواره ماهیت نوعدوستانهی مؤسسات خود را مورد تأکید قرار دادهاند و در همان حال این اتهام را نیز رد کردهاند که گویا هدف اصلی ایشان پیشبرد اهداف ملی یا حزبی خاص بوده است. چنین ادعاهایی پس از پایان جنگ جهانی دوم با شدت و تناوت بیشتری عنوان شدهاند. دوران پس از جنگ شاهد گسترش سریع برنامههای برونمرزی بنیاد کارنگی و بنیاد راکفلر و همچنین ورود بنیاد فورد به صحنهی فعالیتهای خارجی بوده است. این ادعای بنیادها در مورد ماهیت صرفاً بشردوستانهی فعالیتشان در داخل و خارج با بررسی نامهها، خطمشیهای اعلامشده، گزارشهای درونسازمانی و خاطرات مقامات آنها رد میشود. اسناد فوق آشکارا نشان میدهند که چگونه برنامههای بنیادها به منظور پیشبرد علایق سیاست خارجی ایالات متحد تدوین شده است.
اولین نفری باشید که نظر خود را درباره این کتاب مینویسد.
