کتاب سینما قصدش انگشت‌گذاشتن بر همین سویه‌ی بی‌قصدی فکرکردن درباره‌ی سینما است. فکرکردن با همه‌ی دست‌اندازها، جان‌کندن‌ها، خطارفتن‌ها، ناکامی‌ها و سوءبرداشت‌ها. گشایش اندکی فضای تازه در انبوهی از دُمَل‌ها و تومورهای فضای سراسر چرکین و عفن‌آلود نقد موجود و البته اندکی هم خودنمایی بدون توهم، چرا که فروتنی افراطی، دست‌کم در این‌جا، همواره نشانه‌ی ادعا بوده است.
