کتاب
رواندرمانى اگزيستانسيال هم راهنمايى براى درمانگران است و هم نوعى درمان بهشمار مىرود: هركس كه آن را بخواند، عميقاً تحت تأثير قرار مىگيرد و خردمندتر مىشود انگار چندين ساعت به گفتوگو با كسى نشسته كه عزمش را براى عبور از ژرفترين مشكلات بشرى جزم كرده است. داستايفسكى، تولستوى، كافكا، سارتر، كامو و بسيارى ديگر با نويسنده همآوا شدهاند تا از دلواپسىهاى غايى بشر بگويند.
مخاطبان اصلى كتاب، دانشجويان و رواندرمانگران بالينىاند ولى بهدليل سبک قابل فهم و عارى از اصطلاحات تخصصىاش، براى خوانندهى معمولى نيز قابل درک و بسيار جذاب است. يالوم پس از نوشتن اين كتاب و براى بسط نظریه اگزيستانسيال بود كه به ابزار داستان روى آورد و آثارى چون
و نيچه گريه كرد… و
مامان و معنى زندگى را خلق كرد. او خود
رواندرمانى اگزيستانسيال را كتاب مرجع تمامى آثارى دانسته كه پس از آن به رشته تحرير درآورده است.
