رز ارغوانی قاهره یعنی تحقق یک رؤیا؛ رؤیای همهٔ شیفتگان سینما در تمام این سال‌ها؛ امکانِ روبه‌رو شدن با قهرمانان خیالی، آوردنِ آن‌ها به دنیای واقعی، و پاگذاشتن به جهانِ آن‌سوی پرده. آلن نه‌فقط به این رؤیا تجسم می‌بخشد، بلکه آن را تجزیه و تحلیل و حتی هجو می‌کند. و آن‌چه او را از افتادن به ورطهٔ شعار و احساسات‌گرایی نجات می‌دهد، سلاح همیشگی‌اش، طنز است. بااین‌حال طنز رز ارغوانی قهقهه به راه نمی‌اندازد بلکه فقط لبخندی ملیح گوشهٔ لبان تماشاگر می‌نشاند. درنتیجه رز ارغوانی هم ستایش سینمای کلاسیک هالیوود است، و هم نقد و هجو آن.
