مهندسی سخن در سرودههای حافظ که دفتر نخست در پی آن آشنا است، سه گفتار دربارهی زبان و بیان هنری حافظ است. نویسنده در گفتار نخست به بررسی هندسه و هنجارِ بسیار استوار و دستکاریناپذیر سخنِ حافظ پرداخته، و در گفتارِ دوم با بررسیِ بسیاری از نسخهبدلها، کوششها، نیز برخی شگردهایِ حافظ را برای دستیابی به چنان هندسه و هنجاری باز نموده؛ و در گفتارِ سوم آشکار ساخته که ترکیبِ «تلخوش» در «آن تلخوش که صوفی امّالخبائثش خواند» شاید دگرگونشدهی «تلخ خوش» باشد.
در جایجایِ هر سه گفتار نیز، نکتههایِ گونهگون و چهبسا ناگفتهای در پیوند با شگردهای هنریِ حافظ و یا بازگشاییِ برخی دشواریهایِ سخنِ او آورده است.
دفتر دوم در پی آن آشنا با نام آشنایانِ بیگانه از سوی همین ناشر منتشر شده است.
