لیبرالیسم تنها گزینه ممکن است و جوامع، حتی آنهایی که هویت خود را در تنازع با این ایده تعریف کردهاند، دیر یا زود، ناگزیر از سلام یا تسلیماند. رمز برتری آن بیش از این که در حقیقت و حقانیتاش باشد، در تطابق کلی آن با نیازهای انسان، و انعطاف کافی در برخورد با تحولات است.
تعظیم سیاست، قدرت و دولت، لزوماً، در تعارض با لیبرالیسم نیست، مشروط بر این که سنت لیبرالی را در متن تحولات بستر آن، مدرنیته، ارزیابی کنیم، و نیز ملاحظات فکر و فلسفه سیاسی را در بند شرایط ایران امروز نکنیم. این ملاحظات میتواند ناظر به تبیین گذشته و تأمین آینده باشد.
