داستان از آنجا شروع میشود که خانم شپرد با وَن قراضهاش به خیابان کرسنت، محل زندگی نویسندهی کتاب، میآید. تصادفاً مقابل خانهی او پارک میکند و توی همان خیابان داخل وَن زندگی میکند. پس از مدتی، به دلیل درگیریهایش با همسایهها و مزاحمتهای رهگذرها و مأموران شهرداری، نویسنده به او اجازه میدهد «موقتاً» ماشین را توی حیاط خانهاش پارک کند. اما خانم شپرد ماندگار میشود و پانزدهسال همانجا میماند. وَن، با پردههای پارهپوره و یکعالمه خرتوپرت در داخلش و کیسههای نایلونیِ پر از آتوآشغال در زیر و اطرافش، ظاهر ناخوشایندی به خانه میدهد. خودِ خانم شپرد هم که به هیچ صراطی مستقیم نمیشود و دائم یا با صاحبخانه بگومگو میکند یا مشغول کارهای خندهآور و اعصابخردکن است. حالا چرا این زن حاضر شده سالها با این وضع در این وَن بدبوی کثیف زندگی کند رازی است که نویسنده در پایان کتاب به آن پی میبرد.
اولین نفری باشید که نظر خود را درباره این کتاب مینویسد.
