آفتاب‌خستگان، فیلمی که کارگردانش آن را به تمام بازماندگان انقلاب‌ها تقدیم می‌کند، یکی از نقاط اوج حرف‌های نیکیتا میخالکوف است که جوایز متعددی، ازجمله جایزه‌ی اول جشنواره‌ی کن و اسکار بهترین فیلم خارجی را در سال ۱۹۹۴ برای وی به ارمغان آورد. این اثر، با استفاده از لحنی پرنشاط و طنزآلود، که برگرفته از فرهنگ روسی است، تماشاگر را چنان مسحور می‌کند که وجه‌ی تراژیک و بی‌رحمانه‌ی آن در ذهن تکان‌دهنده‌تر می‌نماید. دنیای آدم‌هایی فروریخته و در دنیایی که به جای آن نشسته دیگر جایی برای آدم‌های پیشین پیش‌بینی نشده است و پس از چندی این دنیای تازه نیز فرو می‌پاشد و روابط انسان‌ها در میانه این تحولات چنان درهم می‌پیچد که سرانجامی جز فاجعه درپی نخواهد داشت.
