جمع میان سامان‌دهی زندگی فرد و جامعه و تعریف و حمایت از آزادی‌های فردی، به‌عبارتی میان قانون و آزادی، یکی از بنیادی‌ترین مسائل در قلمرو حقوق عمومی است. قانون در پی تحدید آزادی‌ها، به‌ویژه از طریق نظام حقوق کیفری، است. پرسش اما آن است که معیار بنیادین قانون برای این محدودسازی چیست. آیا اخلاق متعارف جامعه می‌تواند چنین نقشی را ایفا کند؟ آیا اخلاق منحصر به اخلاق متعارف است؟ مباحث این کتاب، که پیرامون این مسئله شکل گرفته‌اند، گویی تازگی جاودانه دارند؛ همچنان در پهنه‌ی عالم مسئله‌ی روز آدمیان‌اند و در زیست‌بوم ایران اهمیتی دوچندان یافته‌اند. ملاحظه می‌شود که نظریه‌ی حقوقی از جمله با چنین مسائل ذهن‌سوزی دست به گریبان است و راهی طولانی در پیش است تا سنگلاخ‌های پردازش نظریه‌ای مستقل در باب حقوق معاصر برای جامعه‌ی ایران طی شود. مباحث کتاب حاضر بی‌گمان درآمدی بر فلسفه‌های حقوق کیفری و حقوق عمومی به‌شمار می‌آیند.
هربرت هارت استاد حقوق کیفری و فلسفه‌ی حقوق در دانشگاه آکسفورد بود.
محمد راسخ استاد حقوق و فلسفه در دانشگاه شهید بهشتی است.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.