شاخه گلی برای جوتودی بوندونه

«نقاشان چندان به جوتّو مدیونند که به طبیعت ــ همواره طبیعت با جلوه‌هایش معیار و الگو بوده و هنرمندان کوشیده‌اند بازآفرینی‌اش کنند… جوتّو ترکیب‌بندی صحیحی را نشان داد. از الگوهای زنده طراحی می‌کرد و پس از دویست سال این روش نیکو را به میدان هنر آورد.»
جورجو وازاری
جوتّو در روستای وسپینیانو، حومه فلورانس به دنیا آمد. در شش هفت سالگی پدر چند گوسفند به او داد تا بچراند. جوتّو بر زمین و روی سنگها نقاشی می‌کشید تا روزی چیمابوئه نقاش مشهور راهش به وسپینیانو افتاده و چوپان کوچکی را دید که با سنگی تیز بر سنگ صاف گوسفندی را که می‌چرید دقیق نقاشی کرده. با رضایت پدر جوتّو را به کارگاهش برد.
جوتو در تاریخ هنر رنسانس مثل رودکی در تاریخ ادبیات و شعر فارسی است.