زایش تراژدی از درون روح موسیقی نخستین کتاب نیچه و درواقع، خاستگاه عمده‌ی اندیشه‌های وی در مواجهه با مسائل مهمی چون معنای زندگی، بدبینی، هنر و نهیلیسم دوران مدرن است. از یک‌سو، ماده‌باوری علمی و از میان رفتن حال‌وهوای دیونوسوسی انسان پساـ‌سقراطی و اهل علم مدرن را از «تسلای متافیزیکی» بی‌بهره کرده است، تسلایی که می‌توانست آرام دل او در گیرودار مواجهه با واقعیت ترسناک گذر زمان و مرگ ناگزیر آدمی باشد؛ از دیگر سو، رنگ و رو باختن اسطوره‌ها و زندگی در جهانی یکسره تهی از همه‌ی آن‌چه درخشان و مسحورکننده است، انسان مدرن را به «انسانی بدون اسطوره و هنر» بدل کرده است که هنرش تنها می‌تواند نمایش کوتاه و تندگذر «مشاهیر» باشد. نخستین کتاب نیچه که نوشته‌ی حاضر شرح و تفسیری دقیق بر آن است، حاصل نخستین تلاش وی برای یافتن چاره‌ی وضعیت چنین انسان مدرنی از رهگذر نگریستن به سرشارترین مردمان همه‌ی دوران‌ها و معجون سحرانگیز آن‌هاست ـ یونانیان عصر آرکائیک و هنر شورانگیز و تسلابخش تراژدی.
