در کتاب حاضر پس از بررسی تاریخی دو سنت فلسفی اثبات‌گرایی و تاریخ‌گرایی با مرور نظرات اندیشمندان معاصر در فلسفه‌ی علم و سه جریان فکری تأویل‌شناسی فلسفی، پسانوگرایی، و نظریه‌ی انتقادی در نظریه‌ی اجتماعی ـ و از جمله روابط بینالملل ـ سعی شده است نشان داده شود که اکنون اقتدار اثبات‌گرایی شکسته شده و تاریخ‌گرایی بر تخت نشسته است. در فصل اول، اصول کلی و تاریخچه‌ی دو سنت اثبات‌گرایی و تاریخ‌گرایی و نظرات چهار اندیشمند منتقد اثبات‌گرایی در فلسفه‌ی علم یعنی کارل ریموند پوپر، ایمره لاکاتوش، توماس کوهن، و پل فایرابند؛ در فصل‌های دوم تا چهارم به‌ترتیب سه جریان فکری تأویل‌شناسی فلسفی (مارتین هایدگر و هانس‌ـ‌گئورگ گادامر)، پسانوگرایی (ژاک دریدا، میشل فوکو، و ژان‌ـفرانسواـ لیوتار)، و مکتب فرانکفورت و نظریه‌ی انتقادی (ماکس هورکهایمر، تئودور آدورنو، هربرت مارکوزه، و یورگن هابرماس)؛ و در فصل آخر نیز بازتاب این سه جریان فکری در رشته‌ی روابط بینالملل بررسی شده است.
همچنین به‌علت کمبود شدید منابع فارسی در زمینه‌های فوق چکیده‌ای از آثار بررسی‌شده‌ی نویسندگان مذکور نیز ارائه شده است تا خواننده تصویری کلی از این آثار داشته باشد.
همچنین به‌علت کمبود شدید منابع فارسی در زمینه‌های فوق چکیده‌ای از آثار بررسی‌شده‌ی نویسندگان مذکور نیز ارائه شده است تا خواننده تصویری کلی از این آثار داشته باشد.
