آخرین روزهای کانت به روایت ارنست تئودور آمادئوس هوفمان (۴۰)

بله، بله، دوستان من… فیلسوف یونانی بی… بی… بی‌دلیل اظهار تأسف نمی‌کرد که می‌گفت: چه افسوس بزرگی… آدم باید در همان لحظه‌ای بمیرد… که… تازه می‌بیند چگونه… چگونه… چگونه باید زندگی کند… این مرا به یاد حکایتی می‌اندازد که اتفاقاً در برخی کتاب‌هایم آن را گفته‌ام. آن مریضی که حالش خیلی خراب بود اما همه‌ی عالم هر روز به او می‌گفتند به نظرشان حالش بهتر شده، سر آخر روزی به دوستاش گفت: بله، بله، دارم از زور خوب شدن می‌میرم!