در این کتاب روی سخن با روان‌شناسی و معرفت‌شناسی است که کودک را به‌عنوان وسیله‌ای برای دریافت سازوکار و ساختارهای شناخت برگزیده است.
در این گفت‌وگو ما با دیدگاه‌های کلی ژان پیاژه دربارهٔ مباحث مهمی مانند رفتار، سازوکار و ساختار شناخت، عواطف، علیت، خودآگاهی، حافظه، خلاقیت و همچنین تطبیق میان هوش فردی و پیشرفت علم آشنا می‌شویم.
اولین گفت‌وگو در سال ۱۹۶۹ و آخرین در سال ۱۹۷۶ انجام گرفته است.
