غلاف تمام‌فلزی، فیلم ماقبل آخر استاد فقید کمال‌گرا و منزوی سینمای امریکا، فقط اثری دربارهٔ جنگ ویتنام نیست. استنلی کوبریک در این فیلم هم مانند بیشتر آثارش به درون ضمیر انسان نقب می‌زند و هر فیلم را تبدیل به پژوهشی روان‌کاوانه می‌کند. غلاف تمام‌فلزی یک دهه پس از فروکش‌کردن موج فیلم‌های مربوط به جنگ ویتنام ساخته شد تا اثری باشد دربارهٔ جنگ به مفهوم عام، دربارهٔ میلیتاریسم و ذات خشونت، و دربارهٔ این‌که خشونت‌پروران، خود قربانی خشونت می‌شوند؛ ضمن آن‌که فیلم از مایه‌های سیاسی و اجتماعی نیز بی‌بهره نیست.
