کارل ریموند پوپر

سر کارل ریموند پوپر (Karl Raimund Popper) فیلسوف انگلیسی که تبار اتریشی داشت در ۲۸ ژوئیه‌ی سال ۱۹۰۲ در شهر وین زاده شد. نخست با نوتحصلی‌ها (نئوپوزیتویست‌ها) همگام بود. اما سپس از آنها گریخت. در سال ۱۹۳۴ کتاب «منطق اکتشاف علمی» را نوشت و در آن ویژگی نظریه‌های علمی را تشریح کرد. در سال ۱۹۵۶ با انتشار کتاب «فقر تاریخ‌گرایی» به نقد مکتب فرانکفورت پرداخت. اثر مهم دیگر او «جست‌وجوی ناتمام» نام دارد که در سال ۱۹۷۴ منتشر شد و پوپر در آن نظریه‌های خود را درباره‌ی شناخت‌شناسی شرح داد. از دیگر آثار او می‌توان به «سرچشمه‌های دانایی و نادانی»، «جامعه‌ی باز و دشمنان آن» و «حدس‌ها و ابطال‌ها» اشاره کرد. پوپر به دلیل کوشش‌هایش در رد روش علمی طرفداران کلاسیک مشاهده/ استنباط (اثبات‌گرایان) از طریق پیشبرد روش ابطال‌پذیری تجربی، مخالفتش با دانش برآمده از قیاس و استدلال کلاسیک (ارسطویی-افلاطونی) و دفاع از خردگرایی انتقادی، بنیادگذاری نخستین فلسفه انتقادی غیرتوجیه‌گرانه در تاریخ فلسفه و دفاعش از لیبرال دموکراسی و اصول انتقادگرایی اجتماعی که به نظر او امکان ظهور جامعه‌ی باز را فراهم کردند، شهرت دارد. کارل پوپر در سال ۱۹۹۴ به سن نود و دو سالگی درگذشت.