ماشادو د آسیس

ماشادو دِ آسیس (Machado de Assis) ،متولد ۲۱ ژوئن ۱۸۳۹ در ریودوژانیرو، در میان نویسندگان بزرگ قرن نوزدهم ویژگی‌های یکتا و خارق‌العاده‌ای دارد. او برزیلی، یا به عبارت دیگر، اهل امریکای لاتین است اما شباهتی به نویسندگان قرن نوزدهم امریکای لاتین ندارد. نه لحن پرتکلف آن‌ها را تقلید کرده و نه در نوشتن رمان‌های بزرگ خود مکتب رایج آن زمان، یعنی رمانتیسم را سرمشق قرار داده. ماشادو که نواده‌ی بردگان و از نژاد مولاتو بود، با همت و پشتکاری شگفت در فعالیت فرهنگی چنان مدارجی را طی کرد که بنیانگذار فرهنگستان برزیل شد و سال‌ها ریاست این فرهنگستان را برعهده اشت و به همین سبب از جایگاه اجتماعی والایی برخوردار بود. جایزه‌ی ماشادو د آسیس در سال ۱۹۴۱ توسط فرهنگستان ادبیات برزیل به پاس گرامی‌داشت یک عمر فعالیت ادبی ماشادو د آسیس بنیان نهاده شد و اکنون معتبرترین جایزه ادبی برزیل به شمار می‌رود. «دن کاسمورو»، «خاطرات پس از مرگ براس کوباس» و «کینکاس بوربا» از مهم‌ترین آثار ماشادو هستند که با ترجمه‌ی عبدالله کوثری در ایران منتشر شده‌اند. د آسیس ۲۹ سپتامبر ۱۹۰۸ درگذشت.