ماریو بندتی

ماریو بندتی (Mario Benedetti) نویسنده، شاعر، منتقد، طنزنویس، نمایش‌نامه‌نویس و روزنامه‌نگار کمونیست اروگوئه‌ای، در سپتامبر ۱۹۲۰ در مونته‌ویدئو متولد شد. در نوجوانی و جوانی برای امرار معاش پیشه‌های مختلفی را تجربه کرد و از نزدیک با مشکلات طبقۀ متوسط آشنا شد. همین نیز سبب شد که در بیشتر داستان‌هایش به روابط و مسائل آدم‌های این طبقه بپردازد. بندتی از سال 1945 در مجلات ادبی اروگوئه مطلب می‌نوشت. همان وقت اولین دفتر شعرش و چهار سال بعد اولین مجموعه‌داستانش را منتشر کرد که خوش درخشید. نخستین کنش سیاسی او پیوستن به جنبشِ اعتراض علیه معاهدۀ نظامی با ایالات متحده بود و از آن پس حضوری مستمر و فعال در جنبش‌های سیاسی و ادبی داشت، از قبیل شرکت در کنگرۀ فرهنگی هاوانا، پیوستن به جنبش آزادی‌بخش توپاماروها و پی‌ریزی جنبش مستقل بیست‌وشش مارس. پس از وقایع موسوم به کودتای 1973 ، بندتی از مدیریت گروه ادبیات اسپانیایی دانشگاه جمهوری اروگوئه استعفا داد و به دلیل مواضع سیاسی‌اش مجبور به ترک کشور شد. ابتدا به آرژانتین رفت و سپس به پرو. پس از آن‌که در پرو دستگیر و سپس آزاد شد، در کوبا اقامت گزید و در آن‌جا بود که نمایش‌نامۀ پدرو و کاپیتان را نوشت. در سال 1985، پس از سال‌ها خانه‌به‌دوشی میان اسپانیا و کوبا، به اروگوئه بازگشت؛ کتابخانۀ شخصی‌اش را در مادرید به دانشگاه آلیکانته اهدا کرد که به مرکز مطالعات آمریکای لاتین تبدیل شد؛ همچنین بنیاد بندتی را به منظور حمایت از ادبیات و مبارزه برای حقوق بشر، خصوصاً حقوق زندانیان ناپدید‌شدۀ اروگوئه، راه‌اندازی کرد. او در 17 مۀ 2009، در هشتادوهشت سالگی، در خانۀ خود در مونته‌ویدئو درگذشت. از بندتی بیش از هشتاد اثر به جا مانده است که اغلب‌شان به بیش از بیست زبان ترجمه شده‌اند و جوایز متعددی برایش به ارمغان آورده‌اند.