سامرست موآم

ویلیام سامرست موآم (William Somerset Maugham) (زاده‌ی ۱۸۷۴ – درگذشته‌ی ۱۹۶۵) نمایشنامه‌نویس، نویسنده و داستان‌نویس انگلیسی و از محبوب‌ترین نویسندگان زمان خود بود که آثارش در دهه‌ی 1930 بسیار مورد توجه قرار گرفت و به گفته‌ی بسیاری به پردرآمدترین نویسنده‌ی جهان بدل شد. پس از درگذشت والدینش، از سن ده‌سالگی نزد عمویش ماند و برخلاف سنت خانواده در انتخاب پیشه‌ی وکالت، حرفه‌ی پزشکی را در لندن برگزید اما نخستین رمانش چنان موفقیتی برای او به ارمغان آورد که پزشکی را بی‌درنگ رها کرد و به نویسنده‌ای تمام‌وقت تبدیل شد. موآم در زمان جنگ جهانی اول با نیروهای صلیب سرخ همکاری داشت و در سال 1916 به سرویس جاسوسی انگلیس پیوست و در کشورهای سوییس و فرانسه خدمت کرد. او سفرهای مختلفی به هند و کشورهای جنوب شرقی آسیا داشت و تأثیر این سفرها در داستان های کوتاه و رمان‌های این نویسنده مشهود است. سامرست موآام در 1947 جایزه‌ای به نام خودش، جایزه‌ی ادبی سامرست موآم بنا نهاد که هرساله به نویسنده یا نویسندگان بریتانیایی زیر 35 سال برای یک اثر داستانی منتشر شده اهدا می‌شود. او امتیاز خود را در زمان فوت به صندوق ادبیات سلطنتی اهدا کرد. از مهم‌ترین آثار او می‌توان به لیزای لمبث، پیرامون اسارت بشری، ماه و شش پشیز، لبه‌ی تیغ، پرواز در تنهایی، حاصل عمر و خوشی‌های زندگی اشاره کرد.