ایوان کلیما

ایوان کلیما نویسنده، نمایشنامه‌نویس و روزنامه‌نگار اهل جمهوری چک، در ۱۴ سپتامبر ۱۹۳۱ در پراگ به دنیا آمد. کودکی خود را در ترزین اشتات گذراند. او درباره‌ی زندگی آن سال‌ها می‌گوید: «در ترزین اشتات که من سه سال و نیم آن‌جا بودم اتاق گاز نبود. با این حال صدها جسد دیدم. در آن‌جا مرگ یک تجربه‌ی روزانه بود. من به مرگ عادت کرده بودم و حتی دست ‌کشیدن به یک جسد دیگر هیجانی برای من نداشت». بعد از بهار پراگ بسیاری از آثار او و دوستانش ممنوع‌الانتشار شدند. با این حال او از چک خارج نشد و به گفته‌ی خودش کنار شادی‌ها و غم‌های هم‌وطنانش ماند. کلیما یک سال قبل از بهار پراگ نیز به دلیل انتقادهایش از حکومت چکسلواکی بازداشت شد. او در  سال ۱۹۶۹ برای یک ترم به دعوت از دانشگاه میشیگان آمریکا برای تدریس به این کشور رفت و یک سال بعد دوباره به پراگ بازگشت و به نوشتن نمایشنامه و داستان پرداخت. اما این آثار تا سال ۱۹۸۹ فقط در خارج از چکسلواکی منتشر شدند. کلیما در سال ۲۰۰۲ موفق به دریافت جایزه‌ی فرانتس کافکا به خاطر یک عمر فعالیت ادبی شد. ایوان کلیما با کتاب «روح پراگ» و ترجمه‌ی خشایار دیهیمی در ایران معرفی شد. کلیما یکی از بزرگترین نویسندگان ادبیات چک به شمار می‌رود که عمده آثارش درباره‌ی تاریکی‌های دوره حکومت دیکتاتورها بر مردم است.