ادموند هوسرل
ادموند هوسرل (Edmund Husserl) متولد ۸ آوریل ۱۸۵۹ فیلسوف بزرگ آلمانی و به‌عنوان برجسته‌ترین چهره‌ی سنت پدیدارشناسی و بنیان‌گذار آن شناخته می‌شود. او در دانشگاه‌های گوتینگن و فرایبورگ در سمت استاد فلسفه تدریس می‌کرد و سعی داشت مانند راسل برای فلسفه یک مبنای ریاضی پیدا کند. برای این منظور وی از منطق فرانتس برانتانو کمک گرفت. هوسرل در سال ۱۸۷۸ به برلین رفت و در سخنرانی‌های کارل وایراشتراس و لئوپولد کرونکر شرکت کرد. در سال ۱۸۸۲ رساله‌ی دکتری خود را در ریاضیات محض تحت عنوان مقدمه‌ای بر نظریه‌ی محاسبه متغیرها زیر نظر لئوپولد کرونکر به پایان رساند. در طول سال‌های ۱۸۸۴ تا ۱۸۸۶ در وین در کلاس‌های درس فرانتس برنتانو شرکت کرد. در سال ۱۸۹۱ نخستین کتاب خود به نام فلسفه‌ی حساب: پژوهش‌های روانشناختی و منطقی را که به برنتانو تقدیم کرده بود به چاپ رساند. در طول سال‌های ۱۸۹۰ تا ۱۹۰۰ با گوتلوب فرگه آشنا شد که انتقادات او از دیدگاه‌های هوسرل در فلسفه‌ی حساب در تغییر توجه هوسرل، منجر به چاپ پژوهش‌های منطقی در سال ۱۹۰۰ تا ۱۹۰۱ شد. هوسرل در سال ۱۹۱۶ به دانشگاه فرایبورگ رفت، و در آن‌جا صاحب کرسی فلسفه و جایگزین هانریش ریکرت شد. ادیت اشتاین و مارتین هایدگر در خلال این سال‌ها به عنوان دستیار با او کار می‌کردند. کتاب تأملات دکارتی: مقدمه‌ای بر پدیدارشناسی بر اساس سخنرانی هوسرل در دانشگاه سوربن پاریس و در تالار دکارت، با عنوان درآمدی بر پدیدارشناسی استعلایی در ۲۳ و ۲۵ فوریه در سال ۱۹۲۹ نوشته شده است. او در ۲۷ آوریل ۱۹۳۸ در فرایبورگ درگذشت.
